Pomimo wojny, znacznych strat gospodarczych i zniszczenia infrastruktury, ukraiński biznes nadal wdraża środki dekarbonizacji. Jednocześnie, według danych, emisje CO₂ na Ukrainie w 2024 r. wzrosły o 30% w porównaniu z 2023 r. W odpowiedzi na te trendy Europejskie Stowarzyszenie Biznesu (EBA) wezwało rząd do przeglądu krajowych zobowiązań klimatycznych i dostosowania ich do nowych realiów, w których kraj znalazł się z powodu wojny na pełną skalę.

Według szacunków Kijowskiej Szkoły Ekonomicznej, od 2025 r. całkowite straty ukraińskich przedsiębiorstw w przemyśle, budownictwie i sektorze usług wynoszą 14,4 mld USD. Ponad 500 firm zostało zniszczonych lub poważnie uszkodzonych. W wyniku działań wojennych i powiązanych czynników, objętość gazów cieplarnianych emitowanych do atmosfery w ciągu ostatnich trzech lat osiągnęła 230 milionów ton ekwiwalentu CO₂.

EBA podkreśla, że ​​w takich warunkach możliwości inwestowania przez przedsiębiorstwa w efektywność energetyczną i zielone technologie są znacznie ograniczone. Bez zewnętrznego wsparcia finansowego lub łagodzenia wymogów większość przedsiębiorstw nie jest w stanie sprostać ambitnym celom klimatycznym. Jednocześnie przedsiębiorstwa nadal wdrażają indywidualne inicjatywy, ale są one rozdrobnione i często nie mają dużego wsparcia ze strony państwa lub partnerów.

Obecnie Ukraina oficjalnie zobowiązała się do redukcji emisji gazów cieplarnianych o 68-73% do 2035 r. w stosunku do poziomów z 1990 r. Jednak, jak zauważają przedstawiciele społeczności biznesowej, w warunkach wojny i ograniczonych zasobów, cel ten może być nieosiągalny, jeśli nie zostanie zmieniony zgodnie z obecnymi okolicznościami.

EBA proponuje zapewnienie mechanizmu odroczonej korekty celów klimatycznych. W szczególności rozważana jest możliwość ich zmiany trzy lata po zakończeniu stanu wojennego. Pozwoliłoby to krajowi na utrzymanie zobowiązań wobec partnerów międzynarodowych, ale jednocześnie uwzględniłoby rzeczywiste możliwości gospodarcze i potrzeby krajowego biznesu.

Ukraiński biznes, nawet w najtrudniejszych warunkach, demonstruje gotowość do dekarbonizacji, ale podkreśla: aby przejść od deklaracji do zrównoważonego, „zielonego” ożywienia gospodarczego, potrzebna jest strategiczna elastyczność i wsparcie ze strony państwa i społeczności międzynarodowej.