Aby w ramach odbudowy zapewnić Ukrainie wystarczającą ilość szkła okiennego, konieczna jest budowa 3-4 zakładów do produkcji szkła termopolerowanego o wydajności 25 mln m2 rocznie. Poinformował o tym w rozmowie z „Ukrinformem” prezes Ogólnoukraińskiego Związku Producentów Materiałów Budowlanych Kostyantyn Salij.

Saliy zauważył, że nowoczesne szkło okienne w ogóle nie jest produkowane na Ukrainie. Przed wojną 85% tego typu wyrobów importowano z Białorusi i Rosji. Dodał, że na rynku panowała prawdziwa bachanalia: szkło importowano masowo z takich krajów jak Kirgistan i Azerbejdżan, często nie spełniając nawet standardów sowieckich.

„Na rynku szkła panował bachanał: importowano go masowo z takich krajów jak Kirgistan czy Azerbejdżan. Poza tym przywieźli produkty wykonane według standardów gorszych nawet od radzieckiego GOST. Mówili: Ukraina wszystko weźmie. Państwowe Zakłady Homlskie z Białorusi nadal próbują sprzedać swoje szkło na Ukrainę, a są tacy, którzy kupują i importują takie produkty bez poczucia odpowiedzialności” – powiedział specjalista.

Jednym z najważniejszych zadań odbudowy Ukrainy jest utworzenie własnej produkcji szkła termopolerowanego. Według wyliczeń Salii konieczne jest do tego wybudowanie 3-4 fabryk o rocznej zdolności produkcyjnej 25 milionów metrów kwadratowych każda. Jednak na razie realizacja tych planów odbywa się jedynie na poziomie deklaracji: tureckie, chińskie firmy i ukraińscy biznesmeni wyrażali zamiar budowy fabryk, ale konkretnych działań jeszcze nie podjęto.

„Dopóki nie zobaczymy działającej fabryki i zespołu, który jest w stanie wytrzymać obciążenia produkcyjne, nie możemy być pewni, czy po wojnie będzie wystarczająca ilość szyb okiennych” – podkreślił Saliy.

W przeciwieństwie do szkła, ukraińskich profili PCV i innych komponentów do okien brakuje obecnie. W czasie wojny Ukraina zwiększyła nawet eksport systemów okiennych, które zdaniem Saliya nie ustępują jakością polskim odpowiednikom, a czasem nawet je przewyższają i są tańsze. Pozwoliło to ukraińskim producentom zdobyć przyczółek na rynku UE, gdzie ich produkty kupują Niemcy, Francja i Wielka Brytania.

Saliy zauważył także, że ukraińscy producenci starają się być uczciwi wobec europejskich klientów i konsumentów, co korzystnie wyróżnia ich na tle części konkurencji. „Jeśli nasze systemy są oznaczone jako „klasa odporności cieplnej A-3”, to rzeczywiście spełniają podane parametry, w przeciwieństwie do produktów wielu zagranicznych producentów” – dodał.

Według Serhija Budnikowa, dyrektora działu materiałów budowlanych sieci centrów handlowych Epicenter K, ostatnia fabryka do produkcji szkła termopolerowanego „Proletarij” w Łysiczańsku została częściowo zniszczona w 2015 roku i całkowicie zatrzymana z powodu długów gazowych. Pod koniec 2010 roku planowano utworzenie dużej, nowoczesnej fabryki szkła w Borodyance w obwodzie kijowskim za kwotę 300 mln dolarów, ale projektu nigdy nie udało się zrealizować.

Ze względu na skalę odbudowy część ekspertów przewiduje niedobór cementu, który staje się produktem strategicznym dla Ukrainy. Kwestia dostaw cementu pozostaje aktualna dla odbudowy miast i wsi dotkniętych wojną.