Według nowego raportu Banku Światowego zadłużenie 26 najbiedniejszych krajów świata osiągnęło najwyższy poziom od 18 lat. Kraje te stają się coraz bardziej narażone na klęski żywiołowe i wstrząsy gospodarcze. Poinformowała o tym agencja Reuters, powołując się na dane zawarte w raporcie.

W dokumencie zauważono, że średnio sytuacja gospodarcza w tych krajach jest gorsza niż przed pandemią Covid-19. Dzieje się tak, gdy znaczna część świata już wyszła z pandemii i powróciła do wzrostu. Raport opublikowano na tydzień przed dorocznymi spotkaniami Banku Światowego i Międzynarodowego Funduszu Walutowego w Waszyngtonie, potwierdzając znaczące niepowodzenie w wysiłkach na rzecz położenia kresu skrajnemu ubóstwu.

Według raportu Bank Światowy zamierza w tym roku zebrać 100 miliardów dolarów na uzupełnienie swojego funduszu finansowego dla najbiedniejszych krajów świata – Międzynarodowego Stowarzyszenia Rozwoju (IDA). Pokazuje to poważne trudności finansowe, z jakimi borykają się te kraje, które według danych są w coraz większym stopniu uzależnione od dotacji i pożyczek o oprocentowaniu bliskim zera.

Średni stosunek długu do produktu krajowego brutto (PKB) tych krajów wynosi 72% i jest najwyższy od 18 lat. Około połowa tych krajów albo już znajduje się w kryzysie zadłużenia, albo jest zagrożona jego wpadnięciem. Stan ten budzi poważne obawy o stabilność finansową w regionie.

Jak wynika z badania, większość krajów analizowanych w raporcie znajduje się w regionie Afryki Subsaharyjskiej, m.in. w Etiopii, Czadzie i Kongo, ale na liście znalazły się także Afganistan i Jemen. Warto zauważyć, że dwie trzecie z 26 krajów stoi w obliczu konfliktu zbrojnego lub ma problemy z utrzymaniem porządku ze względu na niestabilność instytucjonalną i społeczną, która powstrzymuje napływ inwestycji zagranicznych.

Większość tych krajów to eksporterzy surowców, co naraża je na częste cykle wzrostów i spadków gospodarczych. Komplikuje to ich sytuację gospodarczą i czyni je jeszcze bardziej podatnymi na wahania na rynku światowym. Wszystko to wskazuje na potrzebę podjęcia pilnych działań w celu ustabilizowania sytuacji gospodarczej w najbiedniejszych krajach świata i zapobieżenia dalszemu pogarszaniu się ich sytuacji finansowej.